PORTFOLIO

Robert Theunissen

Momentopnamen uit het oosten
De in Amsterdam wonende, van oorsprong Limburgse, fotograaf Roger Cremers (34) lijkt in het buitenland met zijn camera vergroeid. Als hij op reis is, heeft hij er altijd een bij zich en fotografeert voortdurend om zich heen. Hij werkt in Nederland voor tijdschriften, kranten en bedrijfsbladen zoals bijvoorbeeld NRC Handelsblad, Intermediair of het bedrijfsblad van ABN Amro en tussen de opdrachten door ruimt hij een paar keer per jaar tijd in om fotoreizen te maken naar oorden die hem fascineren. Zo trok hij tussen 2001 en 2005 zeventien keer door Polen en fotografeerde daar wat hij tegenkwam, waarbij zijn intuïtie en oog voor het tweedimensionaal aantrekkelijke leidden tot een serie waarin de sfeer en karakteristiek van het land het hoofdonderwerp is.

Van spelende kinderen tot mijnwerkers, van studenten op een filmschool tot devote gelovigen, van intieme familietaferelen tot noeste arbeid op het platteland, de actieradius en onderwerpen van Roger Cremers lijken ongelimiteerd. Omdat hij zich er niet op toelegt om in zijn vrije tijd nieuwsevenementen te fotograferen en duidelijk de tijd neemt om het vertrouwen van zijn onderwerp te winnen, verstoort hij als waarnemer de handeling niet en lijkt hij geaccepteerd te worden als een soort familielid of behorend tot het meubilair.
Hij zegt niet precies te weten wat zijn drijfveer is, maar heeft daar ook geen behoefte aan als hij maar met fotograferen bezig kan zijn. “Mijn fascinatie voor mijnwerkers ontstond toen ik een album van de Limburgse popgroep Carboon, die zingen over het mijnwerkersleven, hoorde en het zal ook wel met mijn achtergrond te maken hebben.
In oost Europa is de mijnbouw nog vrijwel zoals hij hier vroeger was en om echte mijnwerkers te kunnen fotograferen ben ik in 2001 Polen gegaan en in 2006 naar de Oekraïne. Al snel fascineerde Polen me zodanig dat ik ook andere dingen erbij begon te fotograferen en door de mensen die ik ontmoette en fotografeerde kwam ik op contacten en ideeën voor andere interessante onderwerpen. Ik heb nu het gevoel dat ik de belangrijkste sfeerelementen en taferelen die Polen maken tot wat het is heb proberen vast te leggen en ben zo tot een persoonlijke momentopname van het land gekomen. Vaak is mijn fotografie een investering in mijn eigen archief en verkoop ik de foto’s later en voor een reden die pas na het fotograferen ontstaat.
Mijn serie over Texas is bijvoorbeeld in 2000 gepubliceerd als ‘Het Texas van Bush’ in de Metro en een jaar later in HP De Tijd. Wie weet wat er bijvoorbeeld nog gaat gebeuren met de series over bijvoorbeeld etalagepoppen of de serie ‘Benenwereld’ over op straat gefotografeerde damesbenen waar ik al jaren aan werk omdat ik nu eenmaal een erkende benenfetesjist ben?”

Hilarische momentjes
Voor zijn opdrachten fotografeert Roger digitaal met een Canon EOS 5D en ook zijn Rolleiflex gebruikt hij nog vaak, bijvoorbeeld voor portretten. In zijn vrije reportagefotografie neemt hij zijn toevlucht tot een Leica meetzoekercamera en de Rolleiflex. “Op die Rollei zit een vaste lens, wat handig is omdat ik dan op dat gebied geen keuze hoef te maken. Het werken met deze analoge camera’s komt minder intimiderend over dan wanneer je met een digitale set komt aanzetten. Het leidt tot rustigere, meer afgewogen en tijdloze beelden.
De mensen die ik fotografeer nemen me minder serieus en daardoor breekt het ijs eerder. Ik gedraag me tijdens het fotograferen bovendien rustig en respectvol en gebruik een glimlach als wapen.”
Zijn voorliefde voor zwart-wit fotografie met bestaand licht omschrijft hij als volgt: “Eigenlijk ben ik dertig jaar te laat geboren en flitsen is iets voor mensen die het licht niet kunnen zien.” Tijdens zijn serie over mijnbouw maakte hij afspraken en vroeg toestemming aan om te fotograferen, waarop hij vaak moest wachten. In de tijd die overbleef reed hij dan door stad en land en stopte op plaatsen waar iets interessants voorviel. “Zo zag ik bijvoorbeeld dat mensen een trouwfeest hadden in het stadspark van Kiev en daar ben ik tussen gaan lopen. Tijdens het rondlummelen zoek ik naar hilarische momentjes die ik kan vastleggen, zoals een koe die vreemd staat te kijken als er een religieuze processie langskomt of twee volwassen mannen die als jongetjes reikhalzend over een muur kijken. Meestal kun je het grappige of treffende van een situatie benadrukken door je standpunt en opnamemoment.”

Glimlach
Het plezier dat Roger Cremers in het fotograferen heeft, komt in zijn beelden duidelijk bovendrijven en zijn fotografie is er aanstekelijk door te noemen. “Sommige mensen kopen grote auto’s of duur meubilair, maar wat ik doe met mijn geld is vrije tijd regelen om ergens een paar weken te kunnen fotograferen.
Ik werk niet in de brandhaarden van de wereldgeschiedenis en wil ook geen misstanden aan de kaak stellen, maar liever levenslust uitstralen en maak foto’s vaak omdat ik het leuk vind om ergens een tastbare herinnering van te hebben. Ik ben dan ook niet conceptueel bezig, maar fotografeer simpelweg alles wat los en vast zit. Het grootste compliment is voor mij een glimlach van de beschouwer.”

FOCUS Magazine 4 | APRIL 2007