Over taal en spreken in Kiev

Vanaf Borispol airport naar mijn hotel spreken Sergey – de chauffeur – en ik in half Engels en Russisch. Sergey vraagt me “Tourist or work?”. Sergey zegt me “beautiful woman easy, good woman difficult!” Na een paar minuten als we alle overeenkomstige worden gehad hebben gaat de radio harder. Streets of Philadelphia van Springsteen klinkt uit de speaker. “Classic! Good!” Zegt Sergey. Met mijn duimen omhoog beaam ik al lachend zijn smaak voor muziek. Kiev nadert.

Op de tweede dag mag ik met Pavel en collega’s mee naar een school buiten de stad. Pavel is voorzitter van Relicfinder, van een groep vrijwilligers die onder andere het Citadel bunker complex rondom Kiev proberen te restaureren voor een volgende generatie. Met twee als Sovjet soldaten en één als Duitse officier verkleedde collega’s laten ze video’s zien en geven ze uitleg op het gymnasium in Novosilky.
Een doodse stilte is in de klas als de officier het lokaal betreedt en roept of er iemand nog slechte cijfers gehaald heeft. Later hilariteit alom.

Na een tijdje wordt ik aangesproken in accentloos vloeiend engels door een meisje van een jaar of 12. Ze hoorde me spreken en wilde haar engels oefenen. Ik maak haar complimenten over haar uitzonderlijk kennis van de engelse taal. Zeker voor iemand die nog zo jong is. Ze vraagt waar ik vandaan kom en wat ik hier doe. Ik vertel het haar en vraag waar zij vandaan komt, welk jaar ze zit, waar ze zo heeft leren spreken, wat zij later worden wil, over de verschillen van scholen in de Oekraïne en Nederland etc etc.
Na een aantal minuten zie ik in mijn ooghoeken dat ik foto’s niet aan het maken ben.
Ik excuseer me dat ik aan het werk moet.

 

 

‘s avonds in de hotel lobby neem ik op mijn telefoon het nieuws door.
Een dame van rond de 25 jaar komt aan mijn tafel zitten en ik denk dat ze vraagt of ze er mag zitten.
“Sure, no problem” laat ik haat weten.
“First time Kiev?” Vraagt ze. Ik steek 3 vingers op en zeg dat het mijn derde maal is.
“Work, tourist?” Ik zeg dat ik een working tourist ben.
“Where you are from?” Ik maak het haar makkelijk en zeg “Amsterdam”
“You want ssss…” vraagt ze.
“What?” Vraag ik.
“Sex, you want sex?”
Ik lach, “njet spasiebah”
En juist op het moment dat ik haar wil vragen waar ze vandaan komt en of ze hier voor werk of als toerist is staat ze op en loopt weg.